วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2559

บันทึกการอ่าน๒o

วันที่ ๑o เดือน มกราคม พ.๒๕๕๙
ที่มา กองบรรณาธิการและ คณาจารย์ Think Beyond Genius
        
        พิมพ์ครั้งที่ ๑ สำนักพิมพ์ ไอดีซี พรีเมียร์ จำกัด


เรื่อง มหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์ชูชก

            ในแค้วนกาลิงคะมีพราหมณ์เฒ่านามว่าชูชกเที่ยวขอทานตามเมืองต่างๆ เมื่อได้เงินถึง๑00 กหาปณะก็ได้นำไปฝากไว้กับพราหมณ์สองผัวเมียแล้วออกเดินทางขอทานต่อไป เมื่อเห็นว่าชูชกหายไปนานพราหมณ์ สองผัวเมียจึงได้นำเงินไปใช้ส่วนตัว เมื่อชูชกเดินทางมาทวงเงินคืน พราหมณ์สองผัวเมียไม่มีคืนให้ จึงได้ยกนางอมิตตาลูกสาวให้แก่ชูชก นางอมิตตาก็ตั้งใจดูแลชูชกเป็นอย่างดี พราหมณ์ในหมู่บ้านเห็นว่าภรรยาของตนไม่ดีเหมือนนางอมิตตาจึงตำหนิภรรยาของตน ฝ่ายบรรดาภรรยาก็แค้นใจจึงไปด่าว่านางอมิตตา นางอมิตตาเสียใจขอให้ชูชกเดินทางไปทูลขอชาลี และกัณหาจากพระเวสสันดรมาเป็นทาสาและ ทาสีให้นางได้ใช้สอย ชูชกเดินทางไปถึงเขตพระแดนที่พรานเจตบุตรเฝ้าอยู่ ชูชกอ้างว่าตนเป็นทูต ถือพระราชสารของพระเจ้ากรุงสญชัย เพื่อทูลเชิญพระเวสสันดรกลับคืนพระนคร พรานเจตบุตรหลงเชื่อคิดว่าเป็นเรื่องจริง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น